Rozdział XXVI

„Jesteś moim dużo lepszym odbiciem”

            Rano obudziła mnie Rozalia, wchodząca pod moją kołdrę.

-Co ty robisz? I dlaczego jest tak zimno? – zaśmiałam się zaspana

-Zimno tu, bo te tępaki zapomnieli dołożyć do kominka.. – westchnęła – ..a poza tym chciałam się przytulić, obudziłam się sama i zobaczyłam że ty też! – posłała mi ciepły uśmiech

-Gdzie są wszyscy? – zapytałam

-Chłopcy zeszli na dół, rozpalić i takie rzeczy.. A dziewczyny jeszcze śpią.. – powiedziała

-Nie dziwię im się.. W trójkę musi być im ciepło.. – mruknęłam niezadowolona

-Pamiętasz coś z wczoraj? – zaśmiała się

Próbowałam sobie przypomnieć, ale moje wspomnienia zatrzymały się na propozycji zemsty Linn i powolnym dopełnianiu jej, później nic.

-Nie za bardzo.. Ale to znaczy, że zemsta została dokonana! – uśmiechnęłam się

-Hahaha, mam taką nadzieję.. – mrugnęła do mnie

Leżałyśmy przodem do siebie i jeszcze chwilę rozmawiałyśmy, ale po chwili i tak znów zasnęłyśmy.

            Druga pobudka. Do pokoju wparowali samce.

-Pobudka!!! Nie śpimy, królewny! – miałam ochotę im wyrwać struny głosowe

-Moja głowa.. – jęknęłam, kac odezwał się dopiero teraz

-Pojebało was? – mruknęła Roza..

Podniosłam głowę, aby spojrzeć na Linn, Violettę i Iris. Tak jak myślałam, nic im nie było, poza LEKKIM kacem. Nie wiem czemu tylko ja się tak koszmarnie czułam..

-Zapraszamy na śniadanie! – krzyknęli, po czym zeszli na dół

Kiedy ogarnęłyśmy co się stało. Nasze żołądki zabrały głos. Owinęłyśmy się kołdrami i zeszłyśmy na dół. Przy stole siedział Kastiel, Kentin i Lysander. Pozostali przynosili jedzenie z kuchni.

-Jeść.. – westchnęła Rozalia, po czym pognała do stołu, a zaraz za nią cała reszta

Usiadłam na wolnym miejscu pomiędzy Blackiem, a Wardem.

-Witamy damy.. – zaśmiali się, co w tym było śmiesznego?!

-Jesteście okropni.. – mruknęłam

-Gdzieś już to słyszałem, prawda Nat? – wspomniał Armin

-Czego się dzisiaj nauczyłyście? – zapytał Kentin

-Że musimy znaleźć sobie nowych kolegów.. – westchnęła Linn

-Pudło.. –odpowiedział Ward

-Że to my jesteśmy od picia? – powiedział rozbawiony Alexy

-Dokładnie! – wszyscy siedmioro wpadli w śmiech

Moją głowę właśnie rozsadzało, w dodatku  straciłam apetyt, więc pozostało mi tylko ciche schronienie na górze. Wstałam bez słowa i wróciłam do mojego kochanego materaca.

-Tylko ty mnie rozumiesz.. – westchnęłam głaszcząc swoje łóżko

-Alice, wszystko okej? – usłyszałam głos Nataniela

-Tak, bo co? – spojrzałam na niego

-W sumie to nic, przecież każdy głaszcze swój materac.. – zaśmiał się

-Koszmarnie się czuję.. – powiedziałam

-Nic dziwnego. W końcu wypiłaś najwięcej.. – uśmiechnął się ciepło

-Skąd wiesz? – zapytałam

-Z zeznań świadków.. – usiadł koło mnie

-Pff.. – zaśmiałam się

-No i takiego uśmiechu sobie życzę! – mrugnął do mnie

Lubiłam Nataniela, może na pozór był sztywniakiem i lizusem, ale tak naprawdę to świetny chłopak. Nie wiem czemu Kastiel go tak strasznie nie lubi..

-Mógłbyś przynieść mi aspirynę czy coś? – jęknęłam

-Już się robi.. – zasalutował, po czym zszedł na dół.

Zostałam sama. Tylko ja i moja cisza. Czemu ja zawsze piję najwięcej, a potem najbardziej cierpię? To jest okropnie smutne..

-Co ci? – usłyszałam ochrypły głos mojego buntownika

-Gdzie moje tabletki? – zapytałam cicho

-Masz mięczaku.. – usiadł koło mnie, po czym podał mi wodę i leki

-Dzięki.. – przyjęłam je i spojrzałam na Blacka

-Może chcesz zapalić? – zaśmiał się

-Pff.. spadaj! – szturchnęłam go w ramię

-Dzwoń po swoją siostrę.. – powiedział

-Po co? – zapytałam, jednocześnie sięgając po telefon

-Szybciej się stąd zabierzemy.. – mruknął

Odpaliłam komórkę i wybrałam numer Victorii, podczas gdy Kastiel bawił się moją drugą ręką.

-Halo? – usłyszałam jej głos po drugiej stronie

-Cześć, Viki! – zdobyłam się na najbardziej wesoły ton

-Przyjechać? – zaśmiała się

-Jak najszybciej.. – westchnęłam

-Przyślij mi adres smsem.. – powiedziała, po czym się rozłączyła

Ja nie znam adresu.. Ale Kastiel może zna.

-Jaki jest tu adres? – uśmiechnęłam się do niego

-Daj mi to. – zabrał mi komórkę i wystukał na niej wiadomość

-Dzięki.. – spojrzałam w te jego czekoladowe oczy i szybko go pocałowałam

-Chcę takie podziękowania codziennie.. – zaśmiał się i również mnie pocałował

-A tak w ogóle to opowiedz mi wczorajszy wieczór.. – odsunęłam się od niego

-Co tu opowiadać.. Wyszedłem sobie kulturalnie z łazienki, gdy nagle usłyszałem wasze śmiechy i zobaczyłem chłopaków za oknem. Wpuściłem ich, po czym zorientowaliśmy się że jesteście kompletnie pijane. Postanowiliśmy was zanieść do łóżek, ale ty i Roza nie ułatwiałyście nam tego.. – uśmiechnął się

-Jak to? – zapytałam

-Tak to. Wszystkie się poddały, ale wy walczyłyście do końca. Rozalię musieli zabrać Leo i Lysander, bo tak się wyrywała.. za to ty, hmm.. można powiedzieć że moje plecy są bardzo wytrzymałe.. – nie mógł powstrzymać śmiechu

-Nie mów nic więcej.. – westchnęłam

-A właśnie że powiem! Zaczęłaś wierzgać, bić mnie i grozić.. Nie zdziwił bym się gdybyś stała na czele jakiejś mafii.. – kontynuował – ..próbowałaś się nawet zrzygać z nadzieją że wtedy cię puszczę.. – nie mógł opanować śmiechu

-To nie jest śmieszne! – szturchnęłam go

-Nie bój się.. Zabiorę to ze sobą do grobu.. może. – mrugnął do mnie

Usłyszałam kroki, odsunęłam się od Kastiela, a po chwili na górę weszli pozostali.

-Zbieramy się? – zapytałam Rozę

-Tak.. chyba że chcesz tu zostać.. – posłała mi uśmiech

-Nie dziękuję.. – parsknęłam – ..dzwoniłam do Viki, przyjedzie po nas.

-To super! – powiedziała Iris

-Może ja, Lysander, Nataniel i dziewczyny pojedziemy z Leo..– zaproponowała białowłosa – Mieszkamy najbliżej siebie, więc nie trzeba będzie jeździć po całym Ilone..

-Okej, w takim razie ja biorę pozostałych.. – uśmiechnęłam się do bliźniaków, którzy podobnie jak Black i Ward mieszkali w moim rejonie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Cześć!♥

No, wygląda na to, że koniec imprezy, haha^^

Mówcie jak wrażenia ;>

Buzi ;*

                              ~ Alice♥