Rozdział 33

„A ty zawsze jesteś moim wybawicielem. (…) To chyba przeznaczenie, nie?”

                   -Spadaj, Black! – walnęłam go w ramię, a ten jak gdyby nigdy nic mnie pocałował

-Pff.. A ty? Co dzisiaj robiłaś? – uśmiechnął się ciepło

-Przyszłam do szkoły o półgodziny za wcześnie, wpadłam na Faraza, oddałam zgłoszenie, pouczyłam innych, a na koniec tego pięknego dnia poszłam z Alexy’m na shopping! – przytuliłam się do niego

-Gdyby nie był gejem, to pewnie kolejny by się w tobie zakochał.. – zaśmiał się

-Pff.. – posłałam mu kpiące spojrzenie

-Bez kitu! Chyba cała szkoła się za tobą ugania! – przyciągnął mnie do siebie

-Czyżby ktoś tu był zazdrosny? – złapałam jego ciepłą rękę

-Jeszcze czego.. Czemu masz takie zimne ręce? – sprytnie zmienił temat

-Idzie od serca.. – westchnęłam

-Poczekaj.. – chwycił koc i nakrył nas nim – Lepiej?

-I to jak.. – wtuliłam się w jego ciepły tors

-Straszny z ciebie zmarzlak.. – mruknął, po czym złożył pocałunek na moim czole

-Jak tylko sobie pomyślę o tym biegu.. – wzdrygnęłam się

-Może uda mi się ciebie w końcu zgubić.. – zaśmiał się

-Prędzej mi ciebie! – trzepnęłam go w brzuch

-Weź bo się spocisz.. –  złapał moje ręce

Gadaliśmy jeszcze przez chwilę, ale przypomniałam sobie o istniejącym świecie.

-Muszę już iść. Viki będzie się martwić.. – wygięłam usta w podkówkę

-Daj telefon. – skwitował krótko

-Po co ci on? – zapytałam, podając mu urządzenie

Nic nie odpowiadając, odblokował je i wykręcił numer do mojej siostry.

-Co ty robisz?! – wyszeptałam wstając z łóżka, ten tylko poklepał mnie po czole

-Halo? Cześć Victoria, mówi Kastiel. Tak, Alice jest u mnie. Zasnęła.. nie będziesz miała nic przeciwko, gdyby u mnie została? Dobrze, jutro ją przyprowadzę. Pa! – rozłączył się

-Co ty..? – byłam pod wrażeniem

-Nie ma za co! – odrzucił mi telefon

-Jesteś niemożliwy! – zaśmiałam się

-Teraz mam cię tylko dla siebie.. – złapał mnie w tali i namiętnie pocałował

-Mhmm.. – mruknęłam – Obejrzymy coś?

-Horror? – po chwili się zaśmiał

-Co cię bawi? – założyłam ręce na piersiach

-Przypomniałem sobie, że z tobą nie da się oglądać horrorów.. – powiedział

-Pff.. Spadaj! – rzuciłam krótko i udałam się w stronę drzwi

-Gdzie idziesz? – zapytał

-Masz piwo? – spojrzałam się mu w oczy

-Lodówka, górna półka.. – uśmiechnął się zawadiacko

Zeszłam na dół i skierowałam się do kuchni. Otworzyłam lodówkę i wyjęłam z niej to, co potrzebne. Pobawiłam się chwilę z Demonem i wróciłam do czerwonowłosego.

-Znalazłeś coś? – spytałam, odstawiając prowiant

-Taa.. – zabrał piwa i położył je po swojej stronie

-Co to ma znaczyć?! – zaśmiałam się

-Dzieci nie piją alkoholu.. – powiedział, otwierając jedno z nich – Siadasz?

Usiadłam mu w nogach i zaczęliśmy oglądać film. Kastiel dał mi jedną butelkę napoju mówiąc, że nie chce wyjść na pijaka, w co oczywiście nie uwierzyłam. Leżąc na łóżku w jego objęciach poczułam, że moje życie staje się coraz lepsze…

Gdy film dobiegł końca, postanowiłam iść się umyć. Odpoczywałam w wannie, aż nagle drzwi do łazienki otworzyły się.

-Dać ci koszulkę? – w progu stanął mój buntownik

-Kastiel! – rzuciłam w niego ręcznikiem

-No co? Proste pytanie! – oparł się o futrynę

-Jesteś niemożliwy.. – westchnęłam

Czerwonowłosy wrócił do pokoju, ale po chwili znów się zjawił, tym razem z jakimś czarnym T-shirtem.

-Masz. – położył go na zlewie

-Jesteś bardzo wspaniałomyślny.. – mruknęłam

-Wiem, znaj moją litość.. – oparł się o ścianę i lustrował mnie wzrokiem

-Zboczeniec! – zaśmiałam się

-Pff.. Nie osłabiaj mnie, dziewczynko! – parsknął, po czym wyszedł z łazienki zostawiając otwarte drzwi

-Mógłbyś je zamknąć? – krzyknęłam

-Nie chce mi się wstawać! – usłyszałam

Szybko dokończyłam swoją kąpiel, nałożyłam na siebie świeże ubranie i wyszłam z pomieszczenia.

-Ale mam widoki.. – odezwał się Black

-Nie wytrzymam z tobą.. – westchnęłam

-Raczej ja z tobą! – zaśmiał się i poszedł do łazienki

Wyłączyłam laptopa i weszłam pod ciepłą kołdrę. Po parunastu minutach zjawił się Kastiel.

-Śpisz już? – usłyszałam jego ochrypły głos

-Nie.. – ziewnęłam

Black zajął miejsce obok mnie, a ja ułożyłam się na jego torsie.

-Dlaczego ja? – odezwałam się cicho

-Co? – spojrzał mi w oczy

-Dlaczego wybrałeś mnie? – zapytałam, nie wierząc w obecną chwilę.

-Jesteś głupiutka.. – złapał mój policzek

-Mógłbyś mieć każdą, buntowniku.. – uśmiechnęłam się delikatnie

-Mógłbym mieć każdą, ale to ciebie pokochałem.. – wyszeptał

-Czasem wydaje mi się, że jestem w jakimś śnie.. – spojrzał się na mnie – No wiesz.. Fajna szkoła, super przyjaciele..

-Obłędny i olśniewający chłopak. – wtrącił

-.. obłędny i olśniewający chłopak.. – zaśmiałam się –..To wszystko jest całkowitym przeciwieństwem tamtego życia.. – westchnęłam

-Jesteś słodka.. – zbliżył się do mnie i wbił w moją szyję

-Przestań, to łaskocze! – wybuchnęłam śmiechem, ten przeniósł się na moje usta

-Kiedyś cię poślubię.. – szepnął mi do ucha, moje ciało przeszedł dreszcz

-.. i będziemy mieszkać pod mostem.. – dokończyłam, śmiejąc się z naszych planów

-Nie no, pewnie nas ktoś przygarnie.. – również się zaśmiał – Mam pomysł!

Zanim się obejrzałam Kastiel wyskoczył z łóżka, chwycił swoją gitarę, jakiś zeszyt i wrócił z powrotem.

-Co ty robisz? – uśmiechnęłam się

-My. – poprawił mnie – Piszemy piosenkę..